دانلود دوبله فارسی فیلم Three on a Couch 1966 - مشهد فیلم - مرجع دانلود فیلم و سریال کلاسیک و نایاب

نقد دارای اسپویل داستان فیلم
——————————————–
سه نفرروی یک کاناپه (۱۹۶۶): این کمدی جری لوئیس با خنده همراه است. تماشای جری همیشه جذاب است.
نقد توسط پل ماویس :
کریستوفر پراید (جری لوئیس) هنرمندی گرسنه با لباسی عجیب و غریب،از طرف یک کمیته ، ۱۰۰۰۰ دلارپول دولت فرانسه بخاطر طراحیش از یک نقاشی دیواری در پاریس اعطا کرده است – این فرصتی عالی برای ماه عسلی یک ساله با نامزد زیبایش، دکتر الیزابت آکورد (جنت لی) است.تنها مشکلی که وجود دارد این است که – در واقع : الیزابت همسرش سه بیمارزن دارد که به دلیل درمان آنها توسط او، بخاطر اینکه مردانشان ضعیف عمل می کنند نمی تواند در حال حاضر آنها را ترک کند. اصرار کریستوفر برای پیروی از نامزدش منجر به نقشه ای که با دوست مشترکشان، که پزشک متخصص زنان است، دکتر بنجامین مایزر (جیمز بست) طراحی میکنند: کریستوفر خودش را به “مرد ایده آل” همه آن زنان (بیمار) مبدل کرده و آنها را عاشق و علاقمندبه خودش می کند.در نتیجه درمان، آنها از معالجه توسط الیزابت رها می شوند. بنابراین خیلی ساده، کریستوفر برای شخصیت آنا ژاک (گیلا گولان) که از گاوچرانی متنفر است، نقش کابویی مزرعه‌داری می‌شود، برای سوزان منینگ (مری آن موبلی) آدم شوخ ورزشکار و برای مری لو موو (لسلی پریش) زن جانورشناسی می‌شود. درعوضش کریستوفر تقریباً خودش را به آب و آتش میزند تا وجود عشق را در سه زن بیدار کند،در حالی که نامزدش را با شوخ و شنگی حفظ می کند، اما وقتی الیزابت مشکوک می شود مشکلاتی برایش پیش می آید. زمانی که در «مدرسه فیلم» (بلچ) بودم، مقاله‌ای نوشتم که چگونه «پروفسور دیوانه» جری لوئیس در سال ۱۹۶۳ یک شاهکار کمدی شنیداری و سینمایی است. این بهترین مقاله جهانی نبود، اما استادم که یک صفحه از آن را خوانده بود در حالی که ما در حال تست بودیم ، با خودکار “F” و به رنگ جوهر قرمزبه صورت بزرگ نوشت: “جری لوئیس که فیلمساز نیست، او «شاهکاری» را نساخته است!» (بله… او همان قدر که به نظر می رسد کارهایش سرگرم کننده است). زمانی که من در دهه ۱۹۷۰ درحال قدکشیدن بودم، جری لوئیس ساخت فیلمهایش را رها کرده بود، اما همچنان ستاره بزرگی بود که شناخته می شد ، با کمدی های قدیمی اش که مرتب از تلویزیون پخش می شد.همچنان که انتظار می رفت در این مدت در تلویزیون MDA ده ها میلیون بیننده را به خودش جلب می کرد.آن زمان،خیلی مشخص طرفداران جری لوئیس شامل: بچه ها که او را دوست داشتند، والدینی (عمدتا پدران)که به یاد داشتند زمانی که او با دین مارتین همکاری می کرد،او را می خواستند … در حالی که زنان دیدگاهشان حول تلاش های بعدی اش در فیلم ها می چرخید،اکثر منتقدان آمریکایی به تمسخرش می پرداختند یا کاملاً اورا طرد می کردند. برای او دیگراین به صورت یک شوخی جهانی پذیرفته شده بود که اغلب او توسط کمدی های استندآپ و شخصیت های تلویزیونی اش شناخته می شد، این انتقادوجود داشت که در میان همه کشورها، فقط در فرانسه مورد احترام قرار می گرفت. البته همه چیز تغییر کرد … اما بدتر هم شد. فقط «علاقه‌مندان به سینما» جری لوئیس را شناختند و به دنبال فیلمهایش می‌گشتند، در حالی که شناخت جریان اصلی فرهنگ پاپ از لوئیس به تدریج کمرنگ شده بود و در طول چهار دهه‌ی بعدهم ناپدید شد. این در مورد همه آدمهایی که کارکردند و می کنند وجود دارد.زمانیکه نوجوان بودم، همه چهره لوئیس را می‌شناختند. اگر امروز به مدارس ابتدایی تصادفی بروید و فیلمی از او را نشان آنها بدهید، خیلی خوش شانسید که از هر صد هزار کودک یک بچه را پیدا کنید که بتواند او را بشناسد (زمانی که تابستان گذشته اودرگذشت، تعداد قابل توجهی از آگهی های ترحیمش توسط هزاران نفرکه آشکارا گیج شده بودند، به وضوح نشان می دادکه حتی قبل از مرگ جری لوئیس هرگز چیزی در مورد او چیزی نشینده اند.در بررسی بیشتر فیلم های دهه ۱۹۶۰ آنچه در مورد منتقدانی که همچنان درباره لوئیس می نویسندآنچه قابل توجه است درباره این موضوع، که آنان در بحث درباره آثارش به چه اندازه جدیت دارند. حدس می زنم که نباید تعجب کرد همانطور که «نقد فیلم ها» بیش از پیش پیچیده‌تر و انعکاسش مصرفی تر شده، اعتبار نقدها به نداشتن صداقت فکری و خود بزرگ‌نمایی فزاینده ای تبدیل شده است ( می‌بینم و می‌فهمم و مهمتر از آن… فکرش را هم نمیکنم، بنابراین این من هستم »). من آن بازی سالنی را که سرگرم کننده بوده بازی کرده‌ام ، اما در نهایت این یک تمرین بی‌فایده برای تکان‌های ذهنی است ( شرط می‌بندید که من به چیزی اعتقاد دارم که منتقدان آنرا «کوچک‌ » می‌دانند). با خواندن برخی از نقدهای شگفت انگیز صریح آنلاین به شکل ستایش‌آمیز برای فیلم سه نفر روی کاناپه، مجبور شدم قهقهه زدن را مانند یک دختر مدرسه‌ای در مورد برخی از کارهای افراطی بدون هیجانی که آنان انجام می دهند، خفه کنم. (این واقعیت عجیبی است، اما به نظر می‌رسد منتقدان اینگونه اند. آنان کسانی هستند که سنگین‌ترین افکار را در سرشان پرورش می دهند، به نظر می رسد که آنها نمی‌توانند فعالانه و پرشور از فیلم‌هایی که درباره اش می‌نویسند لذت ببرند. پل ماویس