دانلود دوبله فارسی فیلم L'homme pressé 1977 - مشهد فیلم - مرجع دانلود فیلم و سریال کلاسیک و نایاب

متن دارای اسپویل داستان فیلم
———————————————-
۱- -یک پادشاه تا زمانی که مالک همه چیز نباشد راضی نمی شود! (بروس اسپرینگستین- خواننده، نوازندهٔ گیتار و آهنگساز موسیقی راک و فولک )

در همین سال یک بازسازی از فیلم ساخته شد (یک کار ساخته شده برای تلویزیون) که در آن آنتونی دلون نقش پدرش را بر عهده می گیرد. من آن را ندیده‌ام اما اثر ۱۹۷۷ مانند یک آبادی است در صحرای فیلم‌های دلون در دهه هفتاد (به جز فیلم استادانه آقای کلاین» ۱۹۷۷- جوزف لوزی)، دو فیلم آلن جسوآ و «دو مرد در شهر» ۱۹۷۳ – ژوزه جووانی ). حتی شریک آن زمانش، میریل دارک(شریک زندگی: آلن دلون (۱۹۶۸–۱۹۸۲ ‏)، در نشان دادن احساساتش موفق است.

دلون درنقش مردی است که می خواهد چیزهای ارزشمندی را از دست نوشته های قرون وسطی تا شاهکارها بخرد. اما برخلاف شخصیتش در فیلم قابل توجه «آقای کلاین ۱۹۷۵» او به خاطر معامله و پشت سر گذاشتن دیگران خرید می کند. نقش دستیارش را میشل دوشاوسوی بازی می‌کند که به عنوان فویل( شخص یا چیزی که برای بهتر جلوه دادن شخص یا چیز دیگر به کار می رود) از یک ستاره استفاده می‌کند، همان‌طور که در «معالجه با شوک» ۱۹۷۳و «آرماگدون» ۱۹۷۷دو اثر جسوآ انجام داد. با این حال میشل دوشاوسوی حداقل به اندازه دلون بازیگر خوبی است.

۲-داستان عجیب و بدیع از مردی بسیار بیقرار که نمی تواند وقت خود را تلف کند.

پیر نیوکس (آلن دلون) یک دلال جذاب و ثروتمند خودساخته هنر و عتیقه است که با عجله و بدون صرف وقت زندگی می کند. هنگامی که او یک خانه مورد مناقشه را در کشور خریداری می کند، دختر مالک سابقش، ادویج (میریل دارک)، در یک آزمون دادرسی با او ملاقات می کند و به ازدواج با او پایان می دهد. پیر یک شروع جدی حمله قلبی دارد، اما او با یک گلدان گران قیمت و کمیاب اتروسکی گفتگومی کند و توجه زیادی به پزشک خود نمی کند. در همین حین، ادویج باردار می‌شود و با وجود دوست داشتن او، خانه را ترک می‌کند و خود را از پیر پنهان می‌کند، کسی که می‌خواهد زایمان او را پیش‌بینی کندو وقت را تلف نکند. آیا او گلدان را خواهد گرفت؟

“شتابزده” فیلمی عجیب و بدیع با خط داستانی بسیار جذاب است. بازی بازیگران برجسته است و آلن دلون باشکوه را متمایز می کند، در نقش مردی بسیار پراسترس که توان کم کردن ریتم شدید زندگی خود را ندارد. او این حس را در مسیری عالی به بیننده منتقل می کند. به هر حال این فیلم کنجکاوی برانگیز لااقل شایسته یک بار دیدن است.

۳-غیر معمول، منحصر به فرد، زیبا

شتابزده یک فیلم بسیار اصیل بر اساس کتابی است که در دهه ۱۹۴۰ نوشته شده است. کارگردان از داستان یک کلکسیونر عتیقه جات دائماً مضطرب استفاده می کند تا در مورد محدودیت های اشتیاق کنترل نشده، اگر وجود داشته باشد، و به طور کلی، در مورد فشاری که هر روز از زندگی در دنیای مادی به ما وارد می شود را نشان بدهد. شخصیت اصلی که آلن دلون آن را به خوبی بازی می‌کند، مردی است که با اشتیاق به عتیقه‌جات هدایت می‌شود. شخصیت او در طول فیلم به طور کامل شرح داده می شود و ذره ذره اطلاعات کمی در مورد افکار درونی کلکسیونر را آشکار می کند، اگرچه به نظر می رسد برخی از انگیزه های او به طور کامل توضیح داده نشده است، کارگردان موفق می شود این احساس استرس را منتقل کندودرکارگردانیش پیشی می گیرد.شتابزده یک فیلم غیر معمول و سریع است که قطعا ارزش دیدن دارد. موزیک زیبایی هم دارد.

۴- ما با ، شخصیت پیر (دلون )آشنا می شویم، مردی که در حالت آشفتگی مداوم زندگی می کند. من نکته را می فهمم، اما بازی دلون دست کم عجیب است. او بیش از آنکه عجول باشد، تمرکزی ندارد، دیوانه وار است. در دنیای امروز او با قرص زاناکس (این دارو برای تسکین اضطراب، اختلالات خواب و اختلال هراس تجویز می‌شود.) درمان می شود.

ملاقات با ادویج، شخصیت میریل دارک، احمقانه است. من نگران فقدان سیاسی درست نیستم، اما اساساً دلون به او می گوید که وقتی به او قیمت می دهد او را به نام خود صدا می کند، یعنی او به نام آنها فقط زن های بدکار را صدا می کند …

ادویج وارث خانه‌ای است که پدرش در بستر مرگ فروخته است، بنابراین یک بدکاره نیست، بلکه به این عنوان خطاب می‌شود. دارک من را به عنوان یک بازیگر خوب راضی نکرد. در این فیلم او با مدل موی وحشتناک خود بازی می کند و بیشتر به دلون خیره می شود و منتظر است تا خطوط احمقانه اش را برطرف کند. او باید متخاصم باشد اما نمی تواند آن را از بین ببرد.

۵- به خاطر بازیگران، فیلمنامه، ریتم، طنز و سطوح درام. فیلمی درباره شکلی از شکار بی رحمانه، آشفته، آرمان گرایانه، عجیب و بدون شانس. یکی از نقش‌های واقعا خوب آلن دلون که قبل از اینکه سینمایی باشد – که بسیاری از شخصیت‌های آن دوره فقط از چهره فریبنده بازیگر استفاده می‌کردند – ضدقهرمان خاصی را نمایش می‌دهد، آمیزه‌ای از احساسات و تصمیم‌گیری‌ها و ظلم، هاله‌ای از سیلوئت رمانتیسم ( ضد نور .سایه دار )را به یاد می آورد . روش درست به اندازه – فیلمی از دلون زیرا میری دارک درسایه ظریفی باقی می ماند و این واقعیت قسمت اول فیلم را قانع کننده نمی کند. فیلمی درباره حس زندگی و جاه طلبی. فیلم جالب هست. شایدهم کمی بیشتر زیرا هنر یک بازیگر افسانه ای را به یاد می آورد.

۶-مرد دونده یا مرد در حال فرار؟
فیلمی بسیار عجیب برای دلون امادرجایی که او در نقش شخصیتی که هرگز راضی نیست، کاملاً قانع کننده است، مردی که به خاطر خودش مدام می دود یا دنبال چیزی است که هرگز نمی تواند به آن برسد. یک دلال هنری ناراضی، کلکسیونر، مردی که به معنای واقعی کلمه مردم اطرافش او را دوست دارند و حمایتش می کنند، این او را آزار می دهد. مردی که نمی تواند واقعاً چیزی را که به دست می آورد دوست داشته باشد، زیرا همیشه برای بدست آوردن چیزی یا شخص دیگری که بلافاصله بعد از آن فراموش میشود عجله می کند. ممکن است تماشای فیلم سرگیجه داشته باشد، ممکن است برای آن افراد احساس ناراحتی کنند. این یک نقش معمولی برای آلن دلون نیست، اما، تکرار می‌کنم، بیشتر از همیشه متقاعدکننده است.

۷- این فیلم بر اساس یک رمان فوق العاده توسط پل موراند در سال های ۱۹۴۰-۱۹۴۱ نوشته شده است .

۸-یک نکته مهم، بدون عجله، بیان شده است.
آلن دلون در درام فرانسوی “شتابزده” نقش … مردی عجول را بازی می کند. این یک جنبه متفاوت از شخصیت همیشگی اوست. او با ویژگی‌های زیرکانه، تاریک و مرموز خود، نقش‌های قابل توجهی در نقش های روکو، الکلیس، سامورایی، پلنگ بازی کرد. او بیشتر به تصویرسازی سرد و محاسباتی کاراکترها عادت دارد، یک نوع پیش‌فرض که در اینجا زیاده روی می‌کند. دلون از جایی به جای دیگر می دود، همیشه داغ، بی قرار و تکانشی( ناتوانی در صبر کردن، بی‌اعتنا بودن به نتیجه‌، میل به اقدام پیش از فکر کردن ). او به عنوان یک دلال آثار هنری خیلی به آینده فکر نمی کند. فیلم بین طنز سیاه و درام تعادل برقرار می کند. در ابتدا عجله و وسواسش درجمع آوری خنده دار است. بعد از مدتی مشکل ساز می شود. جنبه نمایشی حرف اول را می زند، در مقطعی همدلی تماشاگر نسبت به او کم می شود. این داستان مطمئناً در جای درستی قرار می گیرد. این نقش قطعاً برای سمبل جنسی مرد دهه ۱۹۶۰ غیرعادی بود. ادوارد مولینارو، با وجود اینکه بریژیت باردو را با حماقتی به عنوان یک ادم دلپذیر کارگردانی کرده بود، مطمئناً (در غیر این صورت) در این مورد صلاحیت داشت. (هشت نقدو نظر در باره فیلم)